ପିଲାଦିନେ ପଡ଼ୋଶୀ ଫିଙ୍ଗିଦେଉଥିବା ଖାଇବା ଉଠାଇ ଖାଉଥିଲେ, ଯନ୍ତ୍ରଣାରେ ଭରା ରାଖୀ ସାୱନ୍ତଙ୍କ ପ୍ରକୃତ ଜୀବନ

ବଲିଉଡ ଆଇଟମ କୁଇନ ରାଖୀ ସାୱନ୍ତଙ୍କ ପାଇଁ ଆଜି ଏକ ବିଶେଷ ଦିନ | ନଭେମ୍ବର ୨୫ ରେ, ସେ ତାଙ୍କ ଜନ୍ମଦିନ ପାଳନ କରୁଛନ୍ତି | ଆଜି ସମସ୍ତେ ରାଖୀ ସାୱନ୍ତଙ୍କୁ ଚିହ୍ନିଛନ୍ତି | ତାଙ୍କର ବର୍ତମାନ ଏକ ଜବରଦସ୍ତ ଫ୍ୟାନବେସ ରହିଛି | ଆଜି ତାଙ୍କର କୌଣସି ଅଭାବ ନାହିଁ | ନେମ ଫେମ ସବୁକିଛି ରହିଛି ତାଙ୍କ ପାଖରେ | କିନ୍ତୁ ଖୁବ୍ କମ୍ ଲୋକ ଜାଣନ୍ତି ଯେ ରାଖୀଙ୍କ ପିଲାଦିନ ବହୁତ ଯନ୍ତ୍ରଣାଭରା ରହିଥିଲା |

ରାଜୀବ ଖଣ୍ଡେଲୱାଲଙ୍କ ଶୋ ଜଜବାତରେ ରାଖୀ ତାଙ୍କ ପିଲାଦିନ ବିଷୟରେ କହିଥିଲେ। ପିଲାବେଳେ ତାଙ୍କୁ କେତେ ସମସ୍ୟାର ସାମ୍ନା କରିବାକୁ ପଡିଛି ସେ ଏଠାରେ କହିଥିଲେ। ପ୍ରକାଶଥାଉ ଯେ ରାଖୀଙ୍କ ପ୍ରକୃତ ନାମ ହେଉଛି ନେରୁ ଭେଡ଼ |

ତାଙ୍କ ପିଲାଦିନ ବିଷୟରେ କଥାବାର୍ତ୍ତା କରି ରାଖୀ କହିଥିଲେ- ‘ମୋ ହାତ କମ୍ପି ଉଠୁଛି ରାଜୀବ | ହୃଦୟ ସତ୍ୟକୁ ଭୁଲିଯାଏ ନାହିଁ | ମୁଁ ବହୁତ ଦାରିଦ୍ରତା ଦେଖିଛି | ଏତେ ଦାରିଦ୍ର୍ୟ ଯେ ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ମୋ ମା’ର ପେଟରେ ଥିଲି, ସେତେବେଳେ ମା ’ଇଟା ଓ ପଥରରେ ଖାଦ୍ୟ ରାନ୍ଧୁଥିଲେ | ମୁଁ ଏପରି ଗରିବ ପରିବାରରୁ ଆସିଛି ।”

ଆଗକୁ ରାଖୀ କୁହନ୍ତି- ‘ମା କୁହନ୍ତି ଯେ ତୁମେ ଯେତେବେଳେ ଛୋଟ ଥିଲ ସେତେବେଳେ ଆମର ଖାଇବାକୁ ନଥିଲା | କୁହନ୍ତି ଯେ ପଡ଼ୋଶୀମାନେ ଖାଦ୍ୟ ଫିଙ୍ଗିଥିଲେ ସେଥିରୁ ତୁମେମାନେ ଖାଦ୍ୟ ଉଠାଇ କରି ଖାଉଥିଲ | ମା ’ଡାକ୍ତରଖାନାରେ ଆୟା ଭାବେ କାମ କରୁଥିଲେ। ଖାଦ୍ୟ ପାଇବା କଷ୍ଟକର ଥିଲା| ମୁଁ ବଡ ହେବା ପରେ ମୁଁ ମା’ଙ୍କୁ କହିଥିଲି ଯେ ମୁଁ ସ୍କୁଲ ଯିବାକୁ ଚାହୁଁଛି | ତେଣୁ ସେ ହଁ କହୁଥିଲେ | ମୁଁ ମୋର ଇତିହାସ କହିବାକୁ ପସନ୍ଦ କରେ ନାହିଁ |

ତାଙ୍କ ସ୍ୱପ୍ନ ବିଷୟରେ ଅଧିକ କହି ରାଖୀ କହିଥିଲେ- ‘ମୁଁ ପିଲାଦିନରୁ ଅଭିନୟ ଏବଂ ନାଚିବାକୁ ବହୁତ ଭଲପାଏ | କିନ୍ତୁ ମୋ ପରିବାର ଏହା ଆଦୌ ପସନ୍ଦ କରୁନଥିଲେ | ମାମା ମୋତେ ବହୁତ ପିଟୁଥିଲେ | କାରଣ ମୋ ପରିବାରରେ, ଖାଦ୍ୟ ଅଛି କି ନାହିଁ ତାହା ସେମାନେ ଦେଖନ୍ତି ନାହିଁ, କିନ୍ତୁ ଝିଅଟି ନାଚିବା ଉଚିତ୍ ନୁହେଁ |

‘ମୁଁ ମୋର ସାରା ଜୀବନରେ ଏତେ ମାଡ଼ ଖାଇଛି, ମୁଁ କ’ଣ କହିବି? ମୋ ଦେହରେ ସବୁ ଚିହ୍ନ ଅଛି | ଆଗକୁ ବଢ଼ିବାକୁ ମୁଁ ଏଭଳି ପରିସ୍ଥିତିରେ ବଢ଼ିଛି। ମୋ ବାପା ମୁମ୍ବାଇ ପୋଲିସର ଜଣେ କନଷ୍ଟେବଳ ଥିଲେ। ମୁଁ ମୋର ପରିଶ୍ରମ ସହିତ ଆସିଛି |

ରାଖୀ ଆହୁରି କହିଛନ୍ତି ଯେ – ମୋର କେହି ଗଡଫାଦର ନଥିଲେ | ତେବେ ମୁଁ କିପରି ଇଂଣ୍ଡଷ୍ଟ୍ରୀକୁ ଯିବି? ମୁଁ କଣ କରିବି ? ପାଠପଢ଼ା ବି ନଥିଲା | ମୁଁ ସେତେବେଳେ ସେତେ ବୁଦ୍ଧିମାନ ନଥିଲି | ମୋର ପିତାମାତା କେବଳ ଝିଅମାନଙ୍କୁ ବଡ଼ ହେବାପରେ ବିବାହ କରିବାକୁ ପଡ଼ିବ ବୋଲି ଭାବୁଥିଲେ କିନ୍ତୁ ମୁଁ ବିବାହ କରିବାକୁ ଚାହୁଁନଥିଲି | ମୁଁ ଘରୁ ପଳାଇ ଯାଇଥିଲି | ମୋ ବାପା ମୋ ସହିତ ସମ୍ପର୍କ ତୁଟାଇଦେଇଥିଲେ ।

ଇଣ୍ଡଷ୍ଟ୍ରୀକୁ ଆସିବା ବିଷୟରେ ରାଖୀ କହିଥିଲେ- ‘ଯେତେବେଳେ ମୁଁ ଇଣ୍ଡଷ୍ଟ୍ରିରେ ଆସିଲି ସେତେବେଳେ ମୁଁ କିଛି ଜାଣି ନଥିଲି | କେବଳ ଆବଶ୍ୟକତା ଥିଲା କାମ | ଅଡିସନ୍ ପାଇଁ ଯାଉଥିଲି | ଅଭିନୟ କରିବି ବୋଲି କହୁଥିଲି। କିନ୍ତୁ ମୁଁ ଅଭିନୟ କଣ ଜାଣି ନଥିଲି |

ଜଣେ ହିରୋଇନ୍ ହେବାପାଇଁ ମୁଁ ନିର୍ମାତାମାନଙ୍କ ପାଖକୁ ଫଟୋ ନେଇ ଯାଉଥିଲି, ସେମାନେ ଭିତରରୁ ରୁମ ଲକ୍ କରିଦେଉଥିଲେ | ମୁଁ ଜାଣେ ମୁଁ କିପରି ମୋ ଜୀବନ ବଞ୍ଚାଇ ସେଠାରୁ ଦୌଡ଼ୁଥିଲି | ନୀରୁରୁ ରାଖୀ ସାୱନ୍ତ ହେବା ପର୍ଯ୍ୟନ୍ତ ଯାତ୍ରା କଂଟକିତପୂର୍ଣ୍ଣ ଥିଲା|